29 juni 2015 Port-Leucate – Tautavel – Ansigny.

We vertrekken om 10:30 uur van de camping ; alweer snoeiheet! Eerst rijden we naar een overvolle plaatselijke LIDL. Parkeren moet hier aan een smalle straat met vakantiewoningen. Alle kassa’s zijn dan ook volop in bedrijf. We komen weer door die vlakte van eergisteren. Met dit verschil, dat we nu in de richting van bergen rijden. Het is een en al wijnbouwgebied! We passeren de ene Cave na de andere. Net na elven stoppen we op een parking in Tautavel.

De ANWB wandeling nr.17 korten we vanwege de hitte in tot aan de ruïne van het kasteel boven dit wijnstadje èn de vindplaats van de “homme de Tautavel”, een schedel van de homo erectus. We lopen echter eerst een rondje door het wijndorp zelf (elke paar meter is er een ander proeflokaal/wijnhuis) en pikken dan de route op. Al rap gaat het het dorp uit en bergop. We passeren een grote muur met schildering van ene Raymond Moretti met een sterk uitvergrote replica van de schedel van die Tautavel-mens . Voor het museum staat een beeld van een jagende homo erectus. We volgen de gele bordjes. Na een modern amfitheater komen we op een steil rotspaadje dat naar de ruïne van het kasteel klimt. Hier hebben we aan de ene kant zicht op de Tour de Far, waar deze wandeling eigenlijk heen gaat, maar nu dus voor ons even niet en aan de andere zijde zicht over Tautavel en het hele Vingrau wijnbouwgebied. Via dezelfde weg gaan we weer naar de camper terug. Na de lunch vertrekken we via Planèzes in een groot wijnbouwgebied naar opnieuw het stuwmeer in de Agly: Lac de Caramany. Nu rijden er aan de noordkant boven. Wanneer we de Agly oversteken komen we in Ansignan aan. Achter de wijncoöperatie en bij de school vinden we een heel aardig plekje om te overnachten. De deuren gaan wagenwijd open, we drinken een Pelforth Blonde en veel water. Later zetten we de stoeltjes in de schaduw buiten. 32,7°C in de schaduw, dan moet je je gedeisd houden. Pas om half zeven beginnen we aan een rondje door Ansigny. Een bescheiden dorp, maar wel met de wijncoöperatie, een school, de Mairie en met drie mooie poortjes. Even verder lopen we de doorgaande weg uit. Even kijken naar het Romeins aquaduct. Tegen zowat elke dakrand van de huizen zitten lange rijen zwaluwnesten. Buiten naast de camper volgen we nog een tijdje de tientallen Huiszwaluwen en de Gierzwaluwen op hun onvermoeibare rondjes door de lucht. Morgen gaan we hier een wandeling langs de Dolmen maken. Als het tenminste niet weer zo bloedheet is als vandaag.

Dinsdag 30-06 2015 Ansignan – Château de Puilaurens – Quillan.

Na een rustige nacht gaan we al vrij vroeg, tegen negenen, wandelen, (ANWB-gids no 19 “Dolmen bij Ansignan). We lopen om het gebouw van de wijncoöperatie heen en lopen langs een bergflank omhoog. We worden de hele tocht vergezeld van diverse cicaden-koren. Al snel hebben we een mooi uitzicht over Ansignan met zijn watertoren en het aquaduct, dat zo te zien nog steeds in gebruik is. Even later zien we achter ons het meer van Caramany. We lopen langs een bergwand met onder ons niks anders als wijnvelden. En langs ons pad veel bloeiende planten èn dus een vlinderparadijs. De naam van de wandeling slaat op twee dolmens, die we onderweg tegen komen. Er is slechts hier en daar schaduw onderweg. Tegen kwart voor elf komen we op het verste punt, vlak voor het plaatsje Feilluns gaan we via een afslag rond. Langs de kant van het asfaltpad eten we onze appeltjes, een korte pauze dus in de schaduw, want het weer is opnieuw verzengend heet. Vanaf dit punt lopen we hoofdzakelijk naar beneden en schiet het dus goed op. Verder staat er opeens een lekker windje. We zien nu fel rood gekleurde sprinkhanen, die als ze gaan zitten alleen maar hun camouflagepak laten zien, wanneer je niet gezien hebt waar ze landen, dan vind je ze ook niet terug. Even later springt er iets in Narts nek! Ik zie een grote krekel met lange glanzende vleugels. Met het fototoestel om zijn nek, heeft Nart geen kans om de vandaal te portretteren. Net voor twaalven zijn we na opnieuw een schitterende wandeling terug bij de camper. Eerst puffen we uit en spoelen de grootste hitte uit en van ons lijf. Om 13:00 uur vertrekken we.Het gaat door een grillig gevormd dal, dat net voor St. Paul Fénouillet eindigt in een smalle kloof. In St Paul doen we boodschappen bij de Carréfour, en rijden via Lapradelle naar het Château de Puilaurens, waar eerst gepicknickt wordt. Voor 2x €5,00 mogen we het kasteel gaan bezoeken. Wel even die steile opgang overwinnen. Dit kasteel is nooit ingenomen en wij merken nu waarom. Eenmaal boven moeten we uiteraard alle hoeken, torens, muren, en cisternen gezien hebben. Op enige plekken is er uiteraard weer goed zicht op de verre omgeving. Nette infoborden geven aan, wat waar voor gediend heeft. Als we weer beneden zijn zetten we alles tegen elkaar open. Wat een broeikas! Opnieuw rijden wat later door een smalle kloof met hoge wanden (Défilé de Pierre-Lys) en rechts een riviertje naast ons: de Aude. Ons einddoel vandaag: de parking/camperplaats bij het station van Quillan. Na het eten lopen we een ronde door het aardige centrum van de stad en langs de Aude met zijn wildwater-kanotraject.

Woensdag 1 juli 2015 Quilllan – Limoux – Carcassonne – Pezens.

Om 09.00 uur is het al 28 graden… en er waait een flinke wind (mistral?) We rijden naar Limoux, door het dal van de Aude. We zien de eerste velden vol zonnebloemen en verderop veel graan akkers. De eerste stop is op de camperplaats in Limoux aan de Aude, vol in de zo. We parkeren zo dicht mogelijk tegen een muur…. We lopen langs de rivier tot een bordje het centrum aanwijst. Zo veel mogelijk in de schaduw blijvend, lopen we een aantal straatjes door. Zo komen haast vanzelf op het aardig uitziende Place St. Martin met een fontein met blauwe beelden. We lopen nog even de St Martin Église. Na de wandeling en lunch stappen we om 14:30 op. Buiten de stad zien we de eerste zonnebloemvelden. Om drie uur staan we op P2 bij de Cité van Carcassonne. Geen enkele schaduwplek en doordat de ondergrond zanderig is, stuift het geweldig! We kunnen gratis mee met een “navette” naar de Cité. Na enkele honderden meters stappen we al weer uit bij het kerkhof aan de Porte Narbonnaise. Daar kunnen we de oude stad in. Je kunt er zowat over de koppen lopen, zo druk is het er. De Rue Cros Mayrevieille brengt ons door een souvenirshopstraatje naar het Château Comtal. In deze hitte hoeven wij niet zo nodig veel klimwerk te verrichten. Dus kijken we even op de binnenplaats en lopen dan via enkele achteraf stegen naar de Porte d’Aude , bekijken het uitzicht en de “lices” daar (rondgang tussen twee muren in, waar het nu niet zo gezellig is, omdat de harde wind er veel stof rond stuift).

We kijken even rond in de donkere Basilique St. Nazaire , waar een orgelstemmer net bezig is… wat een herrie!! Via de Place du Petit Puits (put) lopen we naar de Place Marcou waar we een ijsje halen en die daar onder de platanen opeten. Dan bekijken we nog de Grand Puits en kuieren we terug naar de parking. We kunnen er blijven overnachten maar met al dat stof en de zon hebben we daar geen trek in en zoeken iets anders op in onze Facile –en Route gids. In Pezens vinden we een plekje op een camperplaats onder een dicht bladerdak van platanen en vlak naast een riviertje aan de doorgaande weg. Na het eten lopen we een klein rondje door het dorp, wat niet veel voorstelt.

Donderdag 2 juli 2015 Pezens – Naurouze – Revel – Puylaurens.

Een onrustige nacht: erg warm en veel verkeerslawaai! Het is bewolkt maar tamelijk benauwd. We zoeken een korte wandeling uit en rijden door flauw glooiende heuvels met graan en zonnebloemen via Castelnaudary naar Naurouze bij Montferrand. Wist je dat er een kanaal loopt van de Middellandse Zee naar de Atlantische Oceaan? Dat heet Canal du Midi en hier is het sluizensysteem op het hoogste punt van dit kanaal. Dit kanaal is in de 17^e eeuw gebouwd om de Middellandse zee met de Atlantische Oceaan te verbinden. We krijgen niet alleen de sluis te zien, maar ook allerlei aan- en afvoerkanalen, een kunstmatig riviertje en opvangbassin. Deze korte wandeling gaat over door platanen beschaduwde paden. Een hele serie infoborden vertelt hoe het een en ander is aangelegd en hoe dit werkt. We sluiten het bezoek af door even te gaan kijken bij de obelisk, die dit hoogste punt moet opleuken. Je hebt er een fraai uitzicht over de graanvlakten. Na de lunch in de camper rijden we over vrijwel verlaten kronkelweggetjes naar Revel, waar we nog een wandeling gaan doen. Ja we kunnen het niet laten… Deze gaat van Revel naar het Bassin van St.-Ferréol”. Ruim 10 kilometer. Het eerste stuk door de buitenwijken van Revel, is niet bijster interessant, maar als we langs het afwateringskanaal lopen, ziet er alles veel beter uit. Het vervolg, een stug klimmende zandweg naar Rastel, is aardig inspannend in de kleffe hitte van deze dag, De zon komt niet door de sluierbewolking, maar levert wel een temperatuur van ruim 30°C op. Al snel hebben we achterom een aardig zicht op Revel en omgeving. Rond drie uur zijn we boven bij het oude stuwmeer Bassin de St.-Ferréol. We wandelen over de westelijke hoge dijk met links het meer en rechts veel lager gelegen bossen.

Ondanks dat er niet mag gezwommen worden in dit meer, trekt het veel volk. Wij kuieren helemaal om het water heen en zien zo de mooie parken er omheen. Bij de “jachthaven” (we zien alleen wat trap-bootjes) van Les Dauzats pauzeren we even om dan het meer te verlaten en over een steil dalend pad (deels heel smal door struikgewas) terug te gaan naar Revel. Kwart na vijf gaat het naar ons einddoel vandaag: Puylaurens. Daar komen we net onder de, van zeer ver zichtbare, oude stad te staan op een sublieme camperplaats. Stuk of vier campers, ruime plaatsen en heerlijk rustig. Al snel zitten we buiten aan een Pelforth Blonde: vandaag geen wandelactiviteiten meer.