Dinsdag 23 juni 2015 Bonascre – Col-de-Puymorens – Dorres.

We nemen de weg naar het zuiden en zien op een matrix-bord dat de Puymorens tunnel verderop bij de grens met Andorra tot november gesloten is. Wij wilden zo wie zo al over de Col gaan. Af en toe worden we tegen gehouden vanwege wegwerkzaamheden. Het is een lange klim naar de Col-de-Puymorens op 1915 m hoogte. Helaas is er nauwelijks uitzicht door de mist. Tijdens de afdaling klaart het op .In Ur verlaten we de D618 en gaan bergop naar Dorres , waar we een parking vinden. We willen hier wandeling 433 doen uit de “500 wandelingen in Frankrijk”-gids. Wel eerst even lunchen. Intussen worden we voor mogelijke regen gewaarschuwd door enkele dikke druppels. Om 13.30 uur lopen we vanaf de parking het paadje naar het Bain Romaines. Dat blijkt even later helemaal geen bad uit de Romeinse tijd te zijn, maar een modern buitenbad. Ooit vroeger een therme geweest… Vlak bij vinden we een cache met een Spaanse travelbug, die naar Brussel wil. Wij gaan over enige weken toch die kant uit. We lopen door het pittoresk uitziende Dorres met o.a. een oude wasplaats, waterbakken uit 1756 en de St. Jean de Dorres uit de XIIe-eeuw . We maken een kleine omweg, en komen langs de Chapelle la Mageta , waar Maria voetstappen in een granietblok zou hebben achtergelaten. Even verder een bruggetje over en dan omhoog de helling op over een “prairie” met weids zicht.Je zou hier tot in Spanje kunnen kijken… Helaas is het weer nu niet zichtvriendelijk. Het begint eerst zacht en wat later flink te regenen zodat we regencape en paraplu nodig hebben. Tegen drie uur bereiken we de grote Santa Maria de Belloc kapel op 1685 m hoogte met dus normaal gesproken gigantisch uitzicht rondom. Wij schuilen er met 2 andere wandelaars voor de nu wel heel harde regen. Het is nagenoeg droog als we weer verder gaan. Via de Col de Juell komen we op een smal hol pad dat afdaalt naar Dorres. Pad? Door al die regen lijkt het nu meer op een minibeek. Tegen vieren terug bij de camper in Dorres en gauw droge kleren aan!! We blijven vannacht hier en krijgen later nog gezelschap van 2 andere camperaars.

24 juni 2015 06-24 Dorres – Mont-Louis – Gorges de la Carança.

Koelkast deed het niet vannacht, staan we te schuin? We volgen de D618. We komen door het een na het andere dorp en zien de “Chaos de Targasonne”, een woeste verzameling granietblokken langs de kant van de weg. Het landschap is ruim en weids. Vlak voor Font-Romeu zien we aan de rechterkant een vreemd spiegelgebouw; dit is een oude zonne-oven, een energiespiegel met een diameter van 54 meter, die tot 1986 in gebruik is geweest. Bij de vestingmuren in Mont- Louis kunnen we de camper neerzetten voor het verkenen van deze vestingstad. Via een poort lopen we het stadje in en maken in eerste instantie en rondwandeling rondom de citadel die nog steeds een militaire functie heeft. Nu worden er commando’s opgeleid. We komen dan ook diverse groepjes tegen. Met volledige bepakking en een schietgeweer in de hand, waarvan de loop met een plastic dop is afgesloten. De laatste groep heeft zelfs hun gezicht in camouflage kleuren geschminkt. Sommige van die jongelui groeten ons vrolijk, anderen hebben het zo te zien zwaar. Veel te warm voor een dergelijke exercitie! We lopen nog even de 18^e eeuwse Église de Mont-Louis in, die rijkversierde zijkapellen heeft. Als we het rondje hebben afgemaakt, picknicken we bij de camper aan een daarvoor bestemde tafel. Over de N 116 gaat het verder in de richting van Villefranch-de-Conflent. Een zeer spectaculaire weg door een bijzonder ruig landschap, compleet anders dan we tot nu toe in de Pyreneeën zagen. Het gaat onder de hoge Pont Séjourné door, een prachtige stenen boogbrug , waar “Le train jaune” over rijdt. Dan bereiken we ons laatste doel voor vandaag: de Gorges de la Carança bij het dorp Thuès-entre-Valls. We parkeren bij de start van de wandeling (tevens camperplaats) en maken de beschreven wandeling uit de Actief en Anders ANWB-gids Franse Pyreneeën. Door een natuurlijk poortje gaan we de kloof in. Er staan waarschuwingsborden die wijzen op overstromingsgevaar van de rivier de Carança. Het paadje naast de rivier begint breed maar wordt steeds smaller om uiteindelijk in een bijna onherkenbaar typisch stenig bergpad te veranderen. Klauteren dus over de grote en kleine keien en voortdurend omhoog. We volgen de tekens “Passarelles” , geel uitgetekend en klimmen steeds verder omhoog. Met zo af en toe best heftige passages. Onder omgevallen bomen door of erover heen. Zo komen we al rap ver boven de rivier. We zien na drie kwartier aan de andere kant van de kloof het uitgehakte pad, dat we straks terug zullen nemen. Nog een kwartier later staan we aan het hoogste punt van deze wandeling: Roc de la Madrieu en zien ver onder ons de brug naar de andere kant. Vooralsnog moeten we nog een stukje klimmen om dan steil naar de rivier af te dalen. Na een stuk langs het water komen we bij de wiebelige hangbrug. Nart gaat als eerste erover, zodat ik eens foto’s van hem kan maken. Tot onze grote verrassing eindigt de brug bij een loodrecht stalen laddertje, dat we dus afmoeten. Op het eerste deel van de andere kant moeten we trouwens allerlei bruggetjes en passages nemen. Het wandelen is een stuk eenvoudiger (nauwelijks klauterwerk). Je bent echter wel veel nadrukkelijker in de kloof. De rivier ligt vlak naast je, maar wel heel erg diep. De wanden van het in de rotsen uitgehouwen wandelpad zijn voorzien van leuningen van geplastificeerd staaldraad. Reparaties in beton aan het wandelpad geven aan dat hier geregeld grote brokken steen omlaag komen. Aan het eind moeten we wij steil afdalen over een keienpaadje en komen bij de brug en de bar bij de parking uit. Om half zes zijn we weer bij de camper en zitten al snel op de stoeltjes buiten uit te blazen. We zijn het eens, dit was de meest spectaculaire wandeling tot nu toe. Nu zien we ook de Train Jaune af en toe voorbij komen. Die is steevast aardig gevuld met toeristen. Zijn traject moet dan ook subliem zijn.

25 juni 2015 Gorges de la Carança - Villefranche-de-Conflent - Prades.

Nart is jarig vandaag èn wij zijn 13 jaar getrouwd! Hij krijgt een T-shirt van de Grotten van Niaux en een boekje over de Pyreneeën flora. We gaan eerst naar Villefranche-de-Conflent en parkeren net voor een van de poorten van de stad. We lopen eerst het I-kantoor binnen en krijgen wat info mee. We lopen eerst een uitgebreide ronde over de overdekte wallen, de verdedigingswerken van Vauban. Apart aan deze is dat ze in twee etages zijn gemaakt. Je ziet aan alles dat er goed over het systeem van bouwen is nagedacht. Vervolgens kuieren we de twee parallel lopende winkelstraten van dit toeristische stadje door. Onderweg willen we het postkantoor en de kerk aandoen, maar die zijn tot 14.00 gesloten. Om die tijd door te komen kopen we twee verjaardagsgebakjes (Framboise en Noisette), die we opeten bij een kop thee in het parkje aan de parkeerplaats. Het is heet vandaag, zodat we het graag rustig aan doen. We lopen nog wel even naar de opgang naar het fort dat hoog op een heuvel boven de stad ligt. Maar die klim laten we liggen. Ik koop een zakje lavendelzaad, omdat dat zo lekker ruikt. Om twee uur kopen we eerst wat postzegels en doen kaarten op de bus. Dan kunnen we ook de Eglise St. Jacques bezoeken. Een kerk met vele mooie en soms heel aparte beeldhouwwerken.

Om 14:00: Vertrek uit Villefranche-de-Conflent. Zigzaggend door éénrichtingstraten van Prades zoeken we naar een parking, waar we mogen staan. We komen uit bij een plek aan het zwembad. Vanaf de parking kuieren we om het centrum in. We zoeken het centrale plein Place de la République op, krijgen wat info van het I-kantoor en kijken wat in het stadje rond en bezoeken we de barokke kerk St. Pierre . Barok als barok maar kan zijn, met het hoofdaltaar als pronkstuk. Door de hele kerk hangen detailfoto’s van dit altaar. De Trésor is gratis toegankelijk en bevat ook allerlei opmerkelijke schatten, zoals diverse bustes van bisschoppen en andere brave mannen. We rijden naar de Mc.Donalds voor internet. In eerste instantie gaat dat zeer traag, maar als we wat dichter bij het gebouw kunnen staan gaat het redelijk. Het is wel bloedje heet zo pal in de zon! Onderwijl zingt kleindochter Feija: “Lang zal hij leven” en stromen de felicitaties via Facebook binnen. Pas om 8 uur zijn we dan weer terug op de parking bij het zwembad en kunnen de dag evalueren.

Vrijdag 26 juni 2015 Prades – Bélasta

Om half 10 starten we met de wandeling vanuit Prades naar het klooster/kerk St Michiel-de-Cuxa. Het eerste stuk is flink klimmen, wat later gaat het via een mooi bospad langs een snelstromend gekanaliseerd riviertje. Halverwege zien we een grote slang, die uit het water klimt en rust op de kant blijft liggen…. Een Esculaapslang, zoals we later in een boekje terugvinden. Heerlijk om zo in de schaduw te kunnen lopen. Ook vandaag stijgt de temperatuur tot boven de 30 graden. We hebben schitterend zicht op het klooster als we het bos verlaten. Jammer genoeg gaat de boel net dicht voor de middagpauze dus we kunnen de binnenkant niet bekijken en tot 2 uur wachten daar voelen we niks voor. Over de weg door fruitboomgaarden door gaat het terug. Van Prades rijden we dan door naar Bélesta, 30 km verder. Daar willen we morgen een wandeling gaan maken. Het blijkt een afgelegen dorpje te zijn tegen de berg aan, maar wel met een mooie camperplaats. Luifel uit en stoeltjes neerzetten en we hebben een heerlijk ontspannen middag.