Zaterdag 30 mei 2015. Monbazillac – Peyrehorade.

“Au revoir et merci”. Onze gastvrouw zwaait ons uit. Marmande staat in de GPS en daarna Mont de Marsan met als eindbestemming de camperplaats in Peyrehorade, net Dax voorbij. We willen morgen daar in de buurt een wandeling maken en deze camperplaats is dan de dichtst bijzijnde.

Net na Miramont de Guyene steekt vlak voor ons een ree de weg over en probeert op de rechterhelling tevergeefs een hek te passeren. We steken de Garonne over. We zien nu lange tijd pijnlijk nauwkeurig uitgelijnde populierenplantages afgewisseld met grote velden vol varens.

We passeren Casteljaloux dat we nog kennen van een eerder bezoek lang geleden in de kampeertijd.

Bij Lubbon begint de zon te schijnen; meteen loopt de temperatuur flink op.

Om 12:35 gaan we bij Meilhan even van de weg af voor de lunch. Buiten zien we veel wilde munt! Maar ook wilgenroosjes, boterbloemen en rolklaver. Tegen half drie komen we in Peyerehade op de mixparking aan. We doen wat boodschappen bij de Carrefour vlak er naast.

Van 15:30 tot 16:15 wandelen we een rondje door het dorp: niet veel bijzonders op de kerk en het grote vierkante middeleeuwse kasteel na (nu stadhuis). Veel onderkomen panden en opgeheven winkels en restaurants. Aan de andere kant van de rivier de Gaves Réunis is een mooie camperplaats aan het water, die pas op 1 juni (overmorgen) open gaat! We doen het dus maar met de parking. Iets verder op staat een mobiele pizzawagen en na zevenen is het een komen en gaan van afhalers. Ook het tuincentrum heeft tot die tijd veel klandizie want hier in Frankrijk is het morgen Moederdag.

Zondag 31 mei 2015 Peyehorade – Sorde l’Abbeye (wandeling) – Salies de Béarn (wandeling) – St Palais

Om 9 uur vetrekken we uit Peyrehorade. Het is vandaag een heerlijke zomerse dag, de zon schijnt volop. We rijden naar Sorde l'Abbaye, waar we allereerst de abdijkerk bezoeken. Een heel sfeervol kerkje met aparte lichtinval. In de abdis zijn oude mozaïeken blootgelegd en gedeeltelijk gerestaureerd. Dan beginnen we aan een van de wandelingen uit de Franse 500 wandelingen map. Het is een wandeling door bos en langs bloemrijke (en dus vlinderrijke) graslanden. Geregeld hebben we magnifiek uitzicht op de Pyreneeën met hier en daar besneeuwde toppen en Hobbit-achtige dalen dichterbij. Al met al een heel mooie wandeling. Net voor we (langs de rivier af) de abdij weer bereiken, zien we een moderne watermolen in de rivier met een stuw en vissentrappen. We drinken en eten wat alvorens we om 13 uur naar Salier de Béarn rijden. We moeten ons even oriënteren alvorens daar aan de wandeling te kunnen beginnen. Straatnamen en het riviertje door de stad vertellen waar we zijn. Salies de Béarn is een schilderachtig plaatsje met oude huizen op beide oevers van het riviertje de Béarn. Het dorp heeft zijn naam te danken aan het feit dat hier een zoute bron werd ontdekt. Er is een zoutmuseum en een bronnenbadhuis. Het eerste vrij lange traject gaat over een oud spoorwegtracé, met bomen links en rechts, waar het prima wandelen is. Wat in eerste instantie op een grote “stronthoop” lijkt, blijkt een dikke pad te zijn. Verder zien we veel Vinken, vlinders en waterjuffers. Qua planten vallen de orchideeën op. Onverwachts rent er een vos voor op ons pad! Bij terugkomst in Saliér de Béarn lopen we een plaatselijke kroeg in voor een pilsje. Dat smaakt goed met zo'n heet weer. Tegen half 5 vertrekken we uit Saliér de Béarn. In St Palais zoeken we de mixparking op. We willen een pizzeria zoeken in het dorp. In de hoofdstraat komen we eerst een pizza-automaat tegen. Nieuw voor ons! Maar dat was niet echt de bedoeling. Iets verder op vinden we een restaurantje dat ook pizza’s serveert, en waar we heerlijk buiten op het terras kunnen zitten. Het smaakt prima met een lekker flesje wijn er bij.

Maandag 1 juni 2015. St. Palais – Ostabat Asme (wandeling) – St. Jean-Pied-de-Port.

Met 1306 km op de teller vertrekken we om 9.45 uur uit St. Palais. We rijden het kleine stukje naar Ostabat Asme, vanwaar we wandeling 358 uit de dikke map gaan maken. Het aanvankelijke bewolkte weer van deze morgen wordt snel vervangen door een heerlijk zonnetje. Na even zoeken en de verkeerde kant uitlopen, vinden we het juiste pad het dorp uit, flink afdalend. Boven ons zien we een wouw, langs de weg af en toe een hagedis, opnieuw veel bloemen en vlinders. Er komen ons vele Santiago bedevaartgangers tegemoet, Ik tel er een stuk of 30 tot aan de kapel. Ze zijn stuk voor stuk te herkennen aan flinke rugzakken, wandelstokken en een grote schelp. Om 11.30 uur bereiken we na vele grandioze uitzichten de kapel in Harambeltz. Hij is helaas gesloten, wel kunnen we even op adem komen in het “voorportaal”. Onze wandeling verlaat daarna de roodwitte Santiago-route en we volgen nu de gele tekens. Het gaat het Bois d’Ostabat in, we steken een paar keer een stroompje over en af en toe is het flink dalen en weer klimmen. We zoeken tegen enen een schaduwplekje op wat boomstammen voor een lunchpauze. We komen nu geen enkele wandelaar meer tegen. Het vervolg gaat een paar keer over een trapje om een hekwerk te passeren. Onderlangs een steile helling lopen we een grote, met vooral varens begroeide, vlakte over. Daar hebben we de mooiste uitzichten van de hele wandeling. Hoog boven ons een grote groep gieren. We dalen dan af richting dorp. En dan nog even de gemene steile klim om weer terug bij de parkeerplaats achter de kerk te komen. We houden een uitgebreide theepauze. Door prachtig landschap rijden we daarna zuidwaarts. We tanken bij een Carrefour in St. Jean-Pied-de-Port en doen boodschappen bij Lidl, waarna we om 16:20 uur de camperplaats bereiken, waar we voor 24 uur staan €5,50 moeten betalen. Het staat er behoorlijk vol. Dan kunnen we morgen van hieruit de wandeling uit het ANWB gidsje gaan doen.

2 juni 2015 wandeling St. Jean Pied-de-Port – St. Jean-le-Vieux – Ispoure – St Jean-Pied-le-Port.

Om 10.15 uur beginnen we aan de wandeling rond St. Jean Pied-de-Port uit de ANWB gids de Franse Pyreneeën. We lopen via de stadswallen naar het oude centrum waarbij we bij een lamp een cache zoeken, maar we vinden die niet. Wèl is dit een mooi plekje van de stad. Via een trap gaan we een smalle straat door en komen bij de Notre Dame du Pont, het startpunt van de wandeling. We bekijken die even en ook lopen we even de poort onderdoor en kijken op de brug over de Nive. De route gaat vanaf de kerk omhoog via de rue de Citadelle, een mooi pittoresk straatje met 18^e eeuwse huizen. We verlaten St. Jean via de Porte de St. Jacques en hebben snel mooi zicht over de heuvels rondom. In de wijk Magdeleine, buurten we wat met een man, die vertelt wat een “pelote-fronton” is. Een hoge muur, die bij een Baskisch balspel wordt gebruikt. We steken een paar keer riviertjes over, o.a. de Laurhiba. Om 11.50 rusten we even op een muurtje in de zon bij de ingang naar het Lac d’Harriéta. Iets verder zien we weer Wouwen rondvliegen en verder op een Buizerd vrij laag overkomen. In St. Jean-le Vieux vinden we een cache bij de wasplaats aan de rand van het dorp. Daar houden we de lunchpauze. Aan het plein tegenover de kerk in St. Jean-le Vieux, zien we opnieuw een “fronton de pelote” Achter een groepje Duitse bedevaartgangers lopen we het dorp weer uit. Zij nemen de rechtstreekse weg naar St. Jean-Pied-de-Port, wij maken nog een rondje over het dorpje Ispoure, vanwaar een mooi uitzicht is op St. Jean. We rusten hier even voor we aan het laatste stukje van 2 km. beginnen. Om kwart voor 3 zijn we weer terug bij de camper en kunnen we bij komen van opnieuw een heel aardige tippel. We blijven hier nog een nacht en gaan aan de stroom staan. Ik doe een klein wasje(veel zon en wat wind). De rest van de dag brengen we door onder de luifel en bekijken de campers die geregeld de parkeerplaats opdraaien. Veel Fransen reizen met z’n 2en of 3en en willen dan ook naast elkaar staan, hetgeen nogal eens wat passen en meten vereist. Na het eten zoeken we de foto’s uit, schrijven we het verslag en spelen nog een potje Skip-Bo. Morgen weer een eindje verder.

Woensdag 3 juni 2015 St. Jean- Pied- de- Port via de Passerelle d’Holzarte naar Gorges de Kakouetta

Vandaag rijden we een korte (qua kilometers) maar spectaculaire rit van St Jean naar de Passerelle d’Holzarté. Het is een rustige, maar smalle en bochtige weg die tot een hoogte van 1327 meter gaat. Onderweg naar boven komen we eerst in en later boven het wolkendek te rijden. De top is de Col d’Iraty met schitterend uitzicht. Hier is weer de zonnige kant. Al afdalend gaat het weer door een zone van mist en een van koeien. Twee km voorbij Larrau is de parkeerplaats waar de wandeling begint naar de kloof met de “duizelingwekkende " hangbrug.

Nou het is meer een klauterpartij dan een wandeling want het gaat over een steil en bochtig pad vol keien, dus het is opletten geblazen. Af en toe even stilstaan om op adem te komen en te genieten van al die planten- en bloemenweelde en het landschap rondom. We passeren een kletterende waterval. Na zo’n 50 minuten zien we dan de hangbrug die de 200 m diepe kloof overspant.

Aan de overkant loopt de Grande Randonnée nummer 10 nog door. We keren om en gaan de zelfde weg terug, nu steeds afdalend. Om 15.00 uur zijn terug van de wandeling. Na een kop thee, een nectarine en een stuk chocolade rijden we om 15.25 uur door. Langs de rivier de Larrau gaat het een smal dal door. We komen een half uurtje later aan op de parking in Ste. Engrace. Hier overnachten we, om morgen een wandeling door de kloof van Kakouetta te maken die hier begint.